Biz kimiz ? Ve neden bunu yapıyoruz ?

Benim Hikayem

Merhaba Ben Fatih Ve  Bu Bizim Hikayemiz

Uzun zamandır kendimi bir şeyler yapmaya mecbur hissediyordum.
Bir şeyler üretiyor, uğraşıyor, çabalıyordum ama içimde tam bir huzur yoktu.
Kendime, “Elimden ne gelir ki?” diye sormaktan yorulduğum bir dönemdi.
Sonra fark ettim ki, belki de yapmam gereken şey “kendim için” değil,
başkaları için bir şey yapmaktı.

Yardım etmek, kalpten gelen bir duyguydu ama ben bunu sadece içimde yaşamak istemedim.
Görmek, dokunmak, paylaşmak istedim.
Yaptığım iyiliğe başkalarını da dahil etmek, o iyiliğin bir parçası olmalarını sağlamak istedim.
Çünkü hepimiz, her gün bir şeyler alıyor, bir şeyler veriyoruz.
Bazılarımız paylaşmayı seçiyor, bazılarımız sahiplenmeyi.
Ama aslında hepimizin kazancında başkalarının da payı var.

Bu düşüncelerle kendi hikayemi yeniden yazmaya başladım.
Bir gün babamla birlikte incir toplamaya gittik.
Babam, “Bazılarını dallarda bırak,” dedi. “Kuşlar, kurtlar, diğer canlılar da nasiplensin.”
Sonra topladıklarımızın bir kısmını yoldan geçen insanlara dağıttı.
Ve bana döndü, dedi ki:

“O incirlerin üzerinde onların da hakkı var.”

(وَفِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ)

Zariyat Suresi – 19. Ayet

“Mallarda, isteyen ve mahrum olanlar için bir hak vardır.”

 

O anda anladım.
Bizim olan hiçbir şey aslında sadece bize ait değilmiş.
Kazancımızın, nimetlerimizin, hatta mutluluğumuzun bile içinde bir başkasının payı varmış.

Bu farkındalıkla, kazancımın bir kısmını Filistin’deki çocuklara bağışlamaya karar verdim.
Ve bu yardımı sadece niyetle değil, düzenli ve güvenilir bir şekilde yapabilmek için
bu projeyi oluşturdum.

Diyanet İşleri ve Diyanet Vakfı’yla yaptığımız görüşmeler sonucunda
bu fikrin ne kadar anlamlı ve bereketli bir yol olduğunu anladım.
Artık verilen her siparişin belirli bir yüzdesi,
sipariş anında Diyanet Vakfı üzerinden Filistin’deki çocuklara bağış olarak aktarılıyor.

Ve bugün, her alışveriş bir iyiliğe dönüşüyor.
Her takı, sadece bir aksesuar değil — bir kalbe dokunuş, bir umut oluyor.
Benim için “elimden ne gelir ki?” sorusu artık sadece bir başlangıç.
Çünkü biliyorum ki, bir iyilik başlattığında, o iyilik senden çok daha büyük bir şeye dönüşüyor.